Opublikowano : 2016-09-29 11:50:25 Kategorie : Sport
W tle: Monika i Dhaha podczas treningu w Swoszowicach 2014, fot. własne archiwum M. Grundkowskiej
Monika Grundkowska – 18-letnia zawodniczka, reprezentantka WLKS Krakus, wieloletni członek Kadry Narodowej (2010-2016), II Wicemistrzyni Polski Juniorów 2016, uczestniczka ME Juniorów 2016 i CSIOJ Pucharu Narodów Hagen 2016, złota medalistka podczas Halowego Pucharu Polski Juniorów 2013, czterokrotna uczestniczka Mistrzostw Europy (2011, 2012, 2014 i 2016).
Monika właśnie wróciła właśnie ze zawodów w Gliniku Zaborowskim, gdzie zajęła 4 miejsce w konkursie dwufazowym Średniej Rundy (C 130 cm) oraz dwa 5 miejsca w dwufazowym konkursie Dużej Rundy (CC 140 cm) i w dwunawrotowym konkursie Grand Prix VIII Memoriału Majora Henryka Dobrzańskiego "Hubala". Niestety po powrocie rozłożyła ją choroba - mamy nadzieję, że szybko wróci do zdrowia ;) Jednak, dzięki przymusowej przerwie w treningach znalazła dla nas czas, odpowiedzieć na kilka pytań.
Equishop: Opowiedz nam, jak wyglądały Twoje początki jako jeźdźca? Dlaczego wybrałaś właśnie skoki?
Monika Grundkowska: Moja przygoda z jeździectwem rozpoczęła się w wieku 5 lat. Na początku były przejażdżki na kucykach, na które zabierali mnie rodzice. Zarówno konie, jak i możliwość ich dosiadania już wtedy mnie niesamowicie fascynowały. Z biegiem czasu chciałam przychodzić do stajni coraz częściej. Wkrótce zaczęłam jeździć systematycznie – najpierw rekreacyjnie, a później sportowo i tak zostało do dziś.
Monika na koniu Brzask, Wdzydze Kiszewskie 2006, fot. własne archiwum M. Grundkowskiej
Myślę, że na wybór dyscypliny tj. skoków przez przeszkody duży wpływ miała stajnia, w której rozpoczęłam swoją jeździecką przygodę - WLKS Krakus, gdzie trenuję do dziś. Już wtedy był to ośrodek, w którym wszyscy zawodnicy startowali w skokach przez przeszkody. Przebywając tam, po prostu zaraziłam się ich wspólną pasją :)
Oczywiście z ujeżdżeniem, które jest podstawą każdej dyscypliny, także miałam styczność. Kiedy zaczynałam zajmować się jeździectwem sportowym, to właśnie dresaż grał dla mnie pierwsze skrzypce. W wieku 8-9 lat zdobyłam medal Mistrzostw Małopolski Młodzików w ujeżdżeniu, a parę lat później pojechałam na kwalifikacje do Ogólnopolskiej Olimpiady Młodzieży także w tej dyscyplinie. Jednak ujeżdżenie nigdy nie interesowało mnie tak bardzo jak skoki.
Equishop: Jak widać warto spróbować sił w innych dyscyplinach, by móc świadomie wybrać, która z nich jest nam najbliższa :)
Skoro zaczynałaś jeździć jako dziecko, a teraz jesteś już pełnoletnia, to trochę koni musiało przewinąć się w Twoim życiu jeździeckim. Powiedz nam, które z nich Twoim zdaniem, miały największy wpływ na Twój rozwój i nabieranie doświadczenia? Jakie konie obecnie tworzą Twój podstawowy skład?
Monika Grundkowska: Jeden z nich to na pewno srokaty kuc feliński Hermes, który do tej pory należy do mnie. Ma już 21 lat i zapewnioną spokojną starość na zielonych pastwiskach ;) To kuc, który wprowadził mnie w świat sportu i zawodów, a także na którym zdobywałam pierwsze medale Pucharu Polski.
Kolejnym koniem, który na pewno pozostanie w mojej pamięci jest klacz Zeta (sp). Kupiliśmy ją, kiedy jeszcze startowałam w kategorii dzieci. To właśnie na niej pojechałam pierwsze w życiu Mistrzostwa Europy. Zeta wprowadziła mnie także w konkursy juniorskie i to dzięki niej startuję teraz w zawodach międzynarodowej rangi. Zeta także należy do mnie i po trwałej kontuzji, aktualnie wraz ze wspomnianym Hermesem spędza swoją emeryturę na padoku.
Monika Grundkowska i kuc Hermes, Swoszowice 2008, fot. własne archiwum M. Grundkowskiej
Obecnie startuję na dwóch wałachach: 7-letnim hanowerskim Fiorucci oraz 8-letnim Dhaha rasy KWPN, które są zupełnymi przeciwieństwami. Dhaha jest bardzo wysoki, atletyczny oraz trudny podczas jazdy i w obejściu, potrzebuje jeźdźca z silną osobowością, ponieważ często próbuje postawić na swoim. Natomiast Fiorucci jest "moim ukochanym kucykiem" – małym, uległym i bardzo chętnym do współpracy zwierzęciem. Obydwa konie trafiły do mnie w wieku 5 lat, nie mamy więc za sobą bardzo długiego okresu pracy, a mimo to czuję, że znamy się bardzo dobrze i wiem, że udało nam się znaleźć wspólną drogę porozumienia. Dzięki temu praca z nimi przynosi mi wiele satysfakcji.
Aktualnie nie rozglądam się za kolejnymi końmi, ponieważ chcę się skupić jedynie na tych dwóch, z którymi już pracuję. Mam wobec nich plany dotyczące mojej przyszłej kariery w kategorii młodych jeźdźców. Wiem, że okres świetności jest jeszcze przed nimi, a ja muszę tylko cierpliwie poczekać ;)
Monika i Fiorucci podczas treningu, Swoszowice 2015, fot. własne archiwum M. Grundkowskiej
Equishop: Jak sama wspomniałaś, kategoria młodych jeźdźców jest jeszcze przed Tobą. Jako młody zawodnik potrzebujesz więc kogoś, kto będzie prowadził Twoje treningi, z kim zaplanujesz swoje przyszłe starty. Czy masz kogoś takiego obecnie? Z kim współpracowałaś do tej pory?
Monika Grundkowska: Aktualnie trenuję z Tomaszem Włodarskim - współpracujemy od niedawna, ale bardzo dobrze się dogadujemy. Tomek zdecydowanie największy nacisk kładzie na na mój dosiad oraz pracę nad chłodnym opanowaniem podczas jazdy. We wspólnych treningach najbardziej doceniam to, że Tomek podchodzi do pracy ze mną z dużym dystansem, spokojem, a przy tym jest bardzo cierpliwy. Jego pomoc jest naprawdę nieoceniona, szczególnie, że powoli zmieniam kategorię wiekową – będę startować jako młody jeździec. Wymaga to ode mnie jeszcze większego zaangażowania i pracy, ponieważ jak wiadomo, im starsza grupa wiekowa, tym większa konkurencja :)
Od czasu moich pierwszych startów aż do zeszłego roku moim trenerem była pani Urszula Koziarowska, później przez prawie rok trenowałam z Krzysztofem Leśniakiem. Miałam też przyjemność konsultować się z innymi trenerami takimi jak Rudiger Wassibauer (były trener Kadry Narodowej seniorów w Polsce, pod jego wodzą Polska po raz pierwszy w historii awansowała do Super Ligi w skokach w 2010 roku – przyp. red.).
Monika i Cento Boy podczas Grand Prix Jakubowice 2015, fot. własne archiwum M. Grundkowskiej
Equishop: Jeździectwo jest sportem bardzo niebezpiecznym i nieprzewidywalnym, a także dostarczającym emocji, również tych negatywnych. Czy miałaś na swojej „jeździeckiej drodze” jakieś wydarzenie, które postawiło Twoją dalszą karierę pod znakiem zapytania? Które sprawiło, że zaczęłaś się zastanawiać czy chcesz dalej uprawiać ten sport?
Monika Grundkowska: Rzeczywiście, było w moim życiu wydarzenie, które można powiedzieć, że trochę zniechęciło mnie do dalszej jazdy – moment, w którym lekarze weterynarii postawili diagnozę, że Zeta po kontuzji niestety nie będzie już w stanie wrócić do sportu, ani nawet do lekkich jazd. Bardzo ciężko było mi ze świadomością, że współpraca z nią na dobre się zakończyła. Z Zetą wiąże mnie niesamowita więź i ogromna ilość wspomnień.
Zeta doznała urazu w 2014 podczas zawodów w Ebreichsdorfie i tam została na pół roku w klinice. Okazało się, że to naderwanie ścięgna, wokół którego zrobił się krwiak. Niestety u 14-letniego konia nie było to łatwe to wyleczenia, a wręcz niemożliwe...
Informacja o jej trwałej kontuzji zupełnie mnie załamała i zniechęciła do jazdy. Długo nie miałam ochoty po prostu przychodzić do stajni i patrzeć na jej pusty boks. W końcu jednak przemyślałam sprawę i stwierdziłam, że szkoda byłoby zmarnować wszystko to, na co tyle lat pracowałam... i przełamałam się. Cieszy mnie fakt, że Zeta dalej należy do mnie, że mogę się nią wciąż opiekować. Chociaż do dziś żałuję, że ta dopiero 16-letnia klacz już jest na emeryturze.
Monika i Zeta podczas Mistrzostw Europy Ebreichsdorf 2012, fot. własne archiwum M. Grundkowskiej
Equishop: Całe szczęście, że nie zrezygnowałaś z jeździectwa! Za Tobą kilka lat w Kadrze Narodowej, a więc i wiele konkursów również rangi międzynarodowej. Czy jesteś w stanie wskazać, które zawody zrobiły na Tobie największe wrażenie?
Monika Grundkowska: Na pewno najbardziej utkwił mi w pamięci wyjazd do Samorin na Słowacji. Zawody odbywały się tam w niesamowicie nowoczesnym ośrodku, w którym znajduje się wszystko to, o czym tylko jeździec może marzyć. Pamiętam też, że duże wrażenie zrobiła na mnie sama organizacja zawodów – naprawdę profesjonalna. Na pewno jest to miejsce, które z chęcią będę odwiedzać w przyszłości.
Equishop: Skoro już mówimy o przyszłości - już za rok czeka Cię matura. Co planujesz po skończeniu szkoły? Czym chciałabyś się zajmować? Bierzesz pod uwagę trenowanie jeźdźców i młodych koni?
Monika Grundkowska: Niestety matura to zawsze chwilowy okres przerwy w startach u każdego zawodnika. Myślę, że to samo będzie dotyczyło i mnie. Szczerze mówiąc, nie zastanawiałam się jeszcze, co dokładnie chciałabym robić po szkole. Zawsze marzyło mi się posiadanie i prowadzenie swojej własnej stajni. Czy takie marzenia się spełnią? Tego nie wiem. Oczywiście w przyszłości chciałabym się spełniać w roli trenera, jednak myślę, że do tego jeszcze daleka droga. Wciąż brakuje mi wystarczającej ilości doświadczenia w pracy z końmi, a co dopiero w pracy z ludźmi. Biorę jednak pod uwagę taką możliwość. Czas pokaże, co z tych planów uda mi się zrealizować ;)
Equishop: Miejmy nadzieję, że wszystkie! :) Jesteś młodym skoczkiem, który wciąż się kształci, nabiera doświadczenia i pewnych cech, które są niezbędne do uprawiania dyscypliny skoków. Gdybyś miała wymienić, to jakie cechy powinien posiadać dobry skoczek i dlaczego? Czy Tobie już udało się je w sobie wykształcić?
Monika Grundkowska: Moim zdaniem, zdecydowanie najważniejszymi cechami u jeźdźca są: cierpliwość i taka zdolność do opanowania emocji w sytuacjach stresowych, umiejętność nie ulegania im. Jeśli chodzi o mnie, myślę, że cierpliwość mam już dobrze wypracowaną. Dhaha to koń, który wymaga ode mnie dużej dozy cierpliwości, więc chcąc czy nie chcąc, musiałam się tego nauczyć. Jeśli chodzi o spokój i panowanie nad stresem, to przez cały czas staram się nad tym pracować. Jednak całkowicie nie staram się unikać stresu. Wiadomo, że odrobina zawsze dobrze wpływa na starty (przynajmniej u mnie), ponieważ mobilizuje cały organizm, podnosi poziom koncentracji, dzięki czemu lepiej wykonuje się wtedy zadania na parkurze.
Equishop: A jak wyobrażasz sobie swoją dyscyplinę w Polsce za kilka lat? Co chciałabyś, żeby zostało wprowadzone bądź zmienione? Czego wciąż brakuje Ci w polskim jeździectwie, w szczególności w dyscyplinie skoków?
Monika Grundkowska: Mam ogromną nadzieje, że jeździectwo będzie stawało się sportem coraz bardziej popularnym, chętniej promowanym i pokazywanym w mediach. Dzięki temu my – zawodnicy mielibyśmy szansę na łatwiejsze pozyskiwanie sponsorów, co pozbawiłoby nas wielu niepotrzebnych zmartwień. Brak pieniędzy na starty, wyjazdy, szkolenia czy sprzęt to ostatnie, o czym powinniśmy myśleć. Na pewno dobrym pomysłem byłoby wprowadzenie regularnych szkoleń z trenerami zza granicy, którzy chcieliby podzielić się z nami swoją wiedzą, tym samym pomagając nam w drodze do sukcesu.
Equishop: Jeśli już mówimy o „drodze do sukcesu”, powiedz proszę, co uważasz za swoje największe osiągnięcie w Twojej dyscyplinie? Jakie masz cele i plany na najbliższy rok?
Monika Grundkowska: Na pewno moim największym sukcesem jest niedawno zdobyty brązowy medal w Mistrzostwach Polski Juniorów 2016. Dużym osiągnięciem jest też dla mnie już 6-letni "staż" w Kadrze Narodowej oraz kilkukrotny udział w Mistrzostwach Europy.
Moje dwa główne cele na przyszły rok to na pewno: kwalifikacje i finał Halowego Pucharu Polski Młodych Jeźdźców oraz Mistrzostwa Polski Młodych Jeźdźców. Mam nadzieję, że uda mi się tam stanąć na podium :)
Equishop: I tego Ci Moniko serdecznie życzymy! Dziękujemy za rozmowę i obiecujemy trzymać kciuki za Ciebie i Twoje konie w przyszłym sezonie jeździeckim!
Monika i Fiorucci, fot. własne archiwum M.Grundkowskiej
Nie wiemy jak Wy, ale my z pewnością będziemy obserwować zmagania Moniki na parkurach ????
Produkt dodany poprawnie do Twojego koszyka
